Wojownicy Taegeuk są stałymi bywalcami mundialu od przeszło kilkunastu lat. Mimo to nigdy, poza turniejem w którym byli gospodarzami, nie osiągnęli znaczącego sukcesu. W tym roku nic nie powinno ulec zmianie…
Droga na mundial
Korea Południowa zaczęła eliminacje do strefy AFC od drugiej rundy w czterodrużynowej grupie. W kwestii formalności – do tego zestawienia trzeba dodać zawieszoną Koreę Północną, z którą nikt nie rozegrał meczu, ponieważ ta w obawie przed pandemią Covid-19 sama wycofała się z eliminacji. Sąsiadom z południa udało się w sześciu meczach zwyciężyć pięć razy i zremisować bezbramkowo z Libanem. Jest to jeden z dwóch meczów wartych wspomnienia.
;
Drugim jest efektowne zwycięstwo nad Sri Lanką 80. Poziom piłkarski w strefie azjatyckiej jest na tyle niski, że Korea musiałaby wpaść w bardzo poważny kryzys pokoleniowy, by nie podołać tutejszym eliminacjom.
W trzeciej fazie w grupie z Iranem, Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi, Syrią, Irakiem i Libanem także poradzili sobie bez problemu. Na dwa mecze przed końcem zapewnili sobie bezpośredni awans na Mundial. Pierwszą i jedyną porażkę 0:1 zanotowali w ostatnim meczu z ZEA, gdy to rywalom zależało na przypieczętowaniu awansu do fazy barażowej. Ostatecznie podopieczni Paulo Bento zajęli drugie miejsce z 23 punktami
Od 1986 regularnie goszczą na mundialach
Ostatnie mistrzostwa świata bez ich udziału datujemy na rok 1982, kiedy gospodarzem była Hiszpania. Przez ten czas tylko w dwóch przypadkach udało im się rozegrać więcej niż trzy mecze w czasie jednego turnieju. Był to mundial w RPA, kiedy w grupie z Argentyną, Grecją i Nigerią, zdobyli cztery punkty, które pozwoliły im awansować z drugiego miejsca. W ⅛ finału polegli jednak z Urugwajem, a więc czwartą drużyną turnieju.
Największym sukcesem, raczej niemożliwym do pobicia w najbliższych latach jest czwarte miejsce na zawodach w 2002 roku, kiedy razem z Japonią, Korea Południowa była gospodarzem Mistrzostw. Starsi kibice doskonale jednak pamiętają, w jak skandalicznych okolicznościach ten sukces został osiągnięty…
Na mundialu przed dwudziestoma laty w meczu otwarcia Koreańczycy mierzyli się z Polską, o czym zarówno starsi kibice, jak i Tomasz Hajto czy Tomasz Wałdoch z Jerzym Engelem woleliby zapomnieć.
Na co ich stać?
To będzie trudne zadanie dla Koreańczyków. Portugalia jest reprezentacją nieprzewidywalną, w barwach Urugwaju ostatni turniej gra pokolenie, które zdobyło czwarte miejsce w RPA. Jednocześnie znajdziemy tam debiutantów – Darwina Nuneza czy Fede Valverde. Ghana wydaje się być, jak na rywala z czwartego koszyka przystało, jedynym zespołem, z którym Koreańczycy będą faworytem. Niemniej grupa H wydaje się być bardzo trudna do predykcji, dlatego uważam, że Koreę stać na trzy punkty, lecz nie jestem w stanie stwierdzić z kim. Nie wystarczy to jednak do wyjścia z grupy.
Gwiazda
Mówisz Korea Południowa – myślisz Heung-Min Son. Napastnikowi Tottenhamu trochę jeszcze brakuje do miana legendy Premier League, lecz z pewnością jeśli utrzyma dotychczasową formę, w przyszłości może tego dokonać. W kadrze natomiast możemy mówić o najwyższym możliwym statusie.. W reprezentacji Son rozegrał aż 105 spotkań, w których strzelił 35 goli i zanotował 17 asyst. 30-latek niestety w obecnej kampanii jest cieniem samego siebie i na palcach jednej ręki można policzyć dobre mecze w jego wykonaniu, a to na nim Wojownicy Taegeuk polegają najbardziej. Napastnik Tottenhamu strzelał już kluczowe bramki w eliminacjach, w meczach z Syrią, Iranem czy Irakiem. Dodatkowo, nie były to spokojne przygotowania do turnieju. Son leczył kontuzję twarzy. Zdaniem sztabu jest gotowy na grę od pierwszych minut, choć wystąpi w masce. Czy brak formy klubowej wpłynie na jego dyspozycję podczas turnieju w Katarze? Przekonamy się już dziś.
Młoda gwiazda
Kang-in Lee – atakujący z rocznika 2001, trudno bowiem zdefiniować jego faktyczną pozycję. Ojciec Lee jest zawodnikiem taekwondo, miał swój epizod w służbach. Dziadek brał udział w Wojnie Koreańskiej. Matka pracuje w administracji. Przeszłość rodziców od strony męskiej sprawia, że Lee zbudowany jest na mocnym fundamencie mentalnym. To właśnie ojciec postanowił zaimplementować w nim pasję do piłki od najmłodszych lat. Jego pierwszymi klubami były United Youth oraz Flyings FC, oba z jego rodzinnego miasta – Incheon. Miało to miejsce jeszcze kiedy uczęszczał do szkoły podstawowej. W 2011 roku zainteresowali się nim skauci z Hiszpanii. Lee przeszedł piłkarską rekrutację i w lipcu 2011 został zawodnikiem akademii Valencii, w której dorastał, przechodził przez kolejne szczeble rozwoju, aż do debiutu w pierwszym zespole. Idolem i wzorem do naśladowania jest dla Kang-in Lee jest Antonio Cassano.
Styl gry Kang-in’a jest przez wielu porównywany, oczywiście zachowując pewne proporcje, do stylu Davida Silvy. Dysponuje nieszablonowym dryblingiem, bardzo dobrym przeglądem pola, dobrą techniką użytkową. Swoimi pomysłami potrafi błyskawicznie uwolnić się spod presji rywala. W kadrze nie grał jednak od marca 2021, mimo regularnej gry w barwach Mallorki,a szkoda.
Trener
Paulo Bento – zatrudniony zaraz po mundialu w 2018. Ma dość imponujące cv i do polskiej reprezentacji byłby zapewne brany w ciemno. Od 2005 roku przez 4 sezony prowadził Sporting Lizbona, by po rocznej przerwie zostać zatrudnionym w reprezentacji Portugali i poprowadzić ją na mundialu w Brazylii w 2014r. Od tamtej pory nie zakotwiczył jednak na dłużej niż rok w żadnym klubie. Jest zwolennikiem gry na czwórkę z tyłu i niechętnie korzysta z typowych wahadeł.
Nadzieje/obawy
Nadzieją jest z pewnością monolit defensywny składający się z pięciu “Kimów” oraz Heung-Min Son. Formacji defensywnej Korei Południowej strzegą odkrycie tego sezonu w Serie A – Kim Min-Jae – oraz niezwykle doświadczony Kim Young-Gwon, występujący w koreańskim Ulsan Hyundai, który w reprezentacji rozegrał już 95 meczów, a ponadto rozegrał wszystkie możliwe minuty na mundialach w 2014 i 2018, a do tego zdobył gola w wygranym niespodziewanie meczu z Niemcami na zeszłym Mundialu. Największą obawą jest jednak brak wystarczającej jakości piłkarskiej, który mogą wykorzystać faworyzowane ekipy Urugwaju i Portugalii
Terminarz
Wszystkie spotkania na tym samym stadionie – Educator City Stadium w Al Rayyan. Pierwszy z nich z Urugwajem. W przypadku ewentualnej niespodzianki, Korea może iść za ciosem i powalczyć z Ghaną o coś więcej niż trzecie miejsce. Ostatnie spotkanie z teoretycznie najtrudniejszym rywalem – Portugalią.
Spodziewany rezultat
Faza grupowa. Urugwaj i Portugalia są bezsprzecznymi faworytami grupy. Trudno tutaj mieć nadzieję na jakąkolwiek niespodziankę. Nasza reprezentacja jest dobitnym przykładem, że garstka zawodników z europejskiego topu nie będzie w stanie zwyciężyć w pojedynkę.
Szymon Trzciński
