Ku końcowi zbliża się najbardziej spektakularna telenowela od czasu Zbuntowanego Anioła na Polsacie. Przez ten miesiąc przeszliśmy drogę od Nawałki do Nawałki, a pośrodku przeszedł cały tabun zagranicznych nazwisk — od sasa do lasa z najpoważniejszym Andrijem Szewczenko na czele. W ostatnim akcie Cezary Kulesza brawurowo nabił dziennikarzy w butelkę. Wyprowadził w pole. Wystrychnął na dudka i CHYBA (słowo klucz całej sagi) żaden Nawałka selekcjonerem nie zostanie.
Jak pisał Łukasz Wiśniowski z Canal + Adam Nawałka jeszcze przedwczoraj był przekonany o tym, że zostanie nowym-starym selekcjonerem reprezentacji Polski. Największe w kraju pismo sportowe, czyli oczywiście „Przegląd Sportowy” dało na okładkę niepozostawiające jakichkolwiek złudzeń zdjęcie triumfującego i jak zwykle nienagannie ubranego Nawałki z wielkim podpisem „PEWNIAK”. Jakże kuriozalna w swojej wymowie okazała się owa okładka kilkanaście godzin później. Redaktor naczelny przeglądu, Paweł Wołosik poinformował później na Twitterze o podbiciu stawki przez Nawałkę w ostatnim momencie, co miało nie spodobać się prezesowi PZPN:
„Papier nie jest internetem i nie ma siły, by aktualizować w nim newsy. Uczciwie robiliśmy każdą z okładek w temacie selekcjonera, również tą z „Pewniakiem” Nawałką. Wczoraj był ponownie selekcjonerem, lecz uwierzył w swoją wielkość, podbił stawkę i jak to bywa, przelicytował”
Era Nawałki pełna sukcesów i zakończona wielkim rozczarowaniem
Większość Polaków ma do selekcjonera z lat 2013-2018 sentyment i chętnie widziałaby go na białym koniu w toposie „powrotu mistrza”. Cóż, tego rodzaju opowieść jest wielce kusząca, gdyż ludzie wprost uwielbiają takie historie. Czegoś takiego dokonał, chociażby Michael Jordan w swoim „The Last Dance” z Chicago Bulls czy „The Beatles” w 1969, którzy po wewnętrznych tarciach związanych z projektem „Get Back” postanawiają zebrać się jeszcze ten jeden raz. Nagrywają swoje ostatnie arcydzieło- wiekopomne „Abbey Road” W tym momencie należy się zastanowić czy w przypadku powrotu Adama Nawałki historia byłaby równie piękna? Sprawdźmy przesłanki. Końcówka jego kadencji to fiksacja na punkcie elementu zaskoczenia. Sygnały alarmowe były wysyłane już w eliminacjach do mundialu w Rosji, gdzie traciliśmy sporo goli.
Następnie przyszły wielce niepokojące sparingi i oczywiście zwieńczona „niskim pressingiem” klapa na Mistrzostwach Świata. Jego późniejsza robota w Lechu Poznań to już przeprowadzona z wielkim rozmachem wielopoziomowa katastrofa z coraz to większymi dziwactwami trenera ze słynnym już mierzeniem głębokości półek w szatni w Gliwicach na czele. Dlatego sądzę, że ewentualny powrót nosiłby znamiona drugiej kadencji Piechniczka. A Michniewicz? Nawet po zwolnieniu z sypiącej się jak popiół Legii Warszawa, można uznać, że wyszedł on z tego pożaru, zachowując twarz. Trudno w to uwierzyć, ale bez niego w Legii było jeszcze gorzej. Michniewicz jest trenerem w przeciwieństwie do Nawałki dalej pod prądem.
Spór o doświadczenia Michniewicza z przeszłości
W momencie, jakim znajduje się aktualnie nasza kadra, niczym leczniczy balsam przyda się szeroko omawiana „zadaniowość” Michniewicza. Rozpracowanie Włochów i Belgów na młodzieżowym Euro, BARAŻOWE doświadczenie ze słynnym dwumeczem z Portugalią w eliminacjach do tego samego turnieju. Wprowadzenie Legii po kilku latach do Europy i ZDOBYCIE MOSKWY. Oczywiście liczba 711 będzie w najbliższych dniach najczęściej przewijającą się na Twitterze i jest to oczywiście problematyczna sprawa, do której przyszły (?) selekcjoner niejednokrotnie będzie zmuszony się odnosić. Jedno jest pewne. W tym całym zamieszaniu gierki medialne Cezarego Kuleszy mogą go kosztować krytykę ze strony dziennikarskiej nawet przy najmniejszych potknięciach. Oby tylko prezes PZPN miał to w głębokim poważaniu.
Łukasz Cimoszko
